Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Theophrastum tamen adhibeamus ad pleraque, dum modo plus in virtute teneamus, quam ille tenuit, firmitatis et roboris. Non enim, si omnia non sequebatur, idcirco non erat ortus illinc. Idem fecisset Epicurus, si sententiam hanc, quae nunc Hieronymi est, coniunxisset cum Aristippi vetere sententia. Illa argumenta propria videamus, cur omnia sint paria peccata. Ut vero conservetur omnis homini erga hominem societas, coniunctio, caritas, et emolumenta et detrimenta, quae felmata et blammata appellant, communia esse voluerunt; Duo Reges: constructio interrete. Nihil ad rem! Ne sit sane; Erat enim Polemonis. Sed ego in hoc resisto; Quae enim dici Latine posse non arbitrabar, ea dicta sunt a te verbis aptis nec minus plane quam dicuntur a Graecis. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas?

Quam similitudinem videmus in bestiis, quae primo, in quo loco natae sunt, ex eo se non commoventi deinde suo quaeque appetitu movetur. Nam diligi et carum esse iucundum est propterea, quia tutiorem vitam et voluptatem pleniorem efficit. Quid ergo dubitamus, quin, si non dolere voluptas sit summa, non esse in voluptate dolor sit maximus? Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Alia quaedam dicent, credo, magna antiquorum esse peccata, quae ille veri investigandi cupidus nullo modo ferre potuerit. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Quis enim confidit semper sibi illud stabile et firmum permansurum, quod fragile et caducum sit? Hoc uno captus Erillus scientiam summum bonum esse defendit nec rem ullam aliam per se expetendam. Is es profecto tu. Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est.

Quos ille, di inmortales, cum omnes artus ardere viderentur, cruciatus perferebat! nec tamen miser esse, quia summum id malum non erat, tantum modo laboriosus videbatur;

Suis cuiusque sensibus sic, ut, contra si quis dicere velit,
non audiatur -, tamen, ne quid praetermittamus, rationes
quoque, cur hoc ita sit, afferendas puto.

Quorum sine causa fieri nihil putandum est.

Tu quidem reddes;

Sed ad bona praeterita redeamus.

Falli igitur possumus.

Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate.

Numquam facies.

Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat.

Sed nimis multa.

Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.

Quare attende, quaeso.

Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.

Quonam modo?

Quae iam oratio non a philosopho aliquo, sed a censore opprimenda est.

Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Itaque vides, quo modo loquantur, nova verba fingunt, deserunt usitata. Quid ad utilitatem tantae pecuniae? Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem esse finem, non eundem. Dicet pro me ipsa virtus nec dubitabit isti vestro beato M. Virtutis, magnitudinis animi, patientiae, fortitudinis fomentis dolor mitigari solet. Videmus igitur ut conquiescere ne infantes quidem possint. Haec dicuntur inconstantissime. Sed quia studebat laudi et dignitati, multum in virtute processerat. Huc et illuc, Torquate, vos versetis licet, nihil in hac praeclara epistula scriptum ab Epicuro congruens et conveniens decretis eius reperietis. Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt.

• Verum hoc idem saepe faciamus.
• Quod mihi quidem visus est, cum sciret, velle tamen confitentem audire Torquatum.